Te świadectwa krzyczą, przerażają, bolą. Są to słowa najsłabszych pośród ofiar mordów – dzieci. Bezradnych, głodnych, spragnionych, do trzewi zalęknionych. Cudem ocalały. Widziały najgorsze bestialstwa Niemców, Ukraińców, czasem polskich sąsiadów. Zapisane tak, jak je opowiadały dzieci. Prostota tych opisów jest gwarancją wiarygodności. To trudna lektura. Wymaga od czytelników czegoś więcej niż uwagi i empatii. Ta książka sprawia, że czujemy się bezsilni.
Są to świadectwa przedstawione tuż po wojnie, z jeszcze żywą pamięcią szczegółów oraz imion zarówno tych, którzy ocalali życie, jak i tych, którzy to życie niszczyli. Jest to lektura obowiązkowa dla osób zgłębiających zagładę Żydów i chcących dowiedzieć się, jaka była polska wieś, jak funkcjonowały polskie miasteczka w czasie wojny i jaki był stosunek miejscowej ludności do ukrywających się Żydów. Nie ma tam oskarżeń i nie ma usprawiedliwień. Jest czysta, niczym nieprzesłonięta prawda świadectwa dzieci.
Paweł Śpiewak