Czarna załoga

Szósty tom wierszy Jadwigi Maliny pt. „Czarna załoga” ukazał się (wrzesień 2018) nakładem Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w serii Krakowskiej Biblioteki SPP pod redakcją prof. Gabrieli Matuszek i prof. Wojciecha Ligęzy.

JADWIGA MALINA – poetka, animatorka kultury, członek redakcji kwartalnika „Czas Literatury”, sekretarz Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Autorka tomów wierszy: Szukam ciemna (1996), Zanim (2007), Strona obecności (2010), Od rozbłysku (2013), Tu (2015), Czarna Załoga (2018). Publikowała m.in. w „Dzienniku Polskim”, „Sycynie”, „Regionach”, „Odrze”, „Frazie”, Miesięczniku „Kraków”, „Kwartalniku Artystycznym”, „Krytyce Literackiej”, „Nowej Dekadzie Krakowskiej”, „Migotaniach”, „Toposie”, także na portalach Poeci Polscy pl. i Babiniec Literacki. Wybrane wiersze poetki zostały przetłumaczone na język rosyjski, serbski, słoweński i angielski. Laureatka Nagrody „Krakowska Książka Miesiąca” za tom Od rozbłysku (wrzesień 2013). Dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Starosty Powiatu Myślenickiego (2010, 2016). W 2016 roku nominowana do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego – ORFEUSZ za tom Tu. Od 2009 roku kieruje Myślenicką Grupą Literacką TILIA.
RECENZJE

Posłowie (fragment) Najnowsza książka poetycka Czarna załoga potwierdza wcześniejsze osiągnięcia artystyczne Jadwigi Maliny, wzbogaca zakres tematów i świadczy o tym, że poetka, doskonaląc dykcję, konsekwentnie poszukuje nowych sposobów wyrazu. Poszukujący intelekt wspierany jest przez wyobraźnię, a erudycyjne odniesienia wzmacnia intuicja, która znajduje oparcie w oryginalnym warsztacie pisarskim. Poetka rozpoczyna od prehistorycznych dziejów człowieka i pierwszych domysłów na temat ludzkiej odrębności, pisze o rozpadzie pierwotnego ładu, rozważa kwestię naszej dwuznacznej dominacji nad innymi bytami przyrodniczymi, układa requiem dla odchodzących gatunków zwierzęcych. Ta poezja ma wyraźny wymiar moralistyczny, przy czym wypowiedzi o takich znamionach obywają się bez pouczeń i kazań. Poetka demaskuje uzurpacje, wykazując grę pozorów, wolę posiadania i znaczenia, pragnie uchwycić niepozorne początki zła, piętnuje zanik indywidualności, namawia do uprawiania sztuki poprzestawania na małym.Prof. Wojciech Ligęza

Szósty tom wierszy Jadwigi Maliny pt. „Czarna załoga”, złożony jest z miniaturek poetyckich o dużym ładunku intelektualnym, a nawet powiedziałbym – filozoficzno-egzystencjalnym. O ile wiersze z poprzednich zbiorów trzymały się blisko konkretu, realiów wiejskich, rodziny, radostek i smutków dnia powszedniego, a także wspomnień z dzieciństwa, te – znacznie rozszerzają perspektywę poetycką autorki, sytuują człowieka – podobnie jak robiła to Wisława Szymborska – na tle Kosmosu, historii gatunku, historii Ziemi. Warto powiedzieć też słów parę o finezyjnym stylu tych wierszy, o znakomitym dopasowaniu formy do treści, o biegłości warsztatowej i szczegółowo przemyślanej kompozycji tomiku. Nie są to wiersze łatwe, chciałoby się powiedzieć, że ta nowa poetyka Maliny to jakby zapis nutowy dla myślącego czytelnika, który w zależności od stopnia wrażliwości i inteligencji „dośpiewa” sobie ukryte znaczenia, podstawi własne dane do niewiadomych.Józef Baran