"Bez stempla" to kolejny głos w dyspucie o współczesnej poezji polskiej. We wstępie do książki autor stawia tezę, która zapewne wywoła niemałą dyskusję:

"Nie było pokolenia "bruLionu". To prawda. Niektórzy dzisiejsi trzydziestoletni i prawie czterdziestoletni poeci i prozaicy przez ostatnie kilkanaście lat żyli w przeświadczeniu, że należą do jednego klubu. Ale byli w błędzie. Powtarzam: Nie było pokolenia "bruLionu"! Była uzurpacja. Bo czy wspólny bunt przeciw poprzedniej epoce, niechęć do tych samych autorów lub podobne przeżycia uprawniały krytyków do lansowania tezy o pokoleniu? Zdaje się, że nie. BruLionowców łączyły jedynie podobne daty urodzenia."

Piotr Kępiński odwołuje się do Gombrowicza i podobnie jako on pragnie mówić o poezji czystej. Zdaniem autora, prezentują ją twórcy będący "zawsze na marginesie, zawsze z daleka od stada": Jacek Bierezin, Mariusz Grzebalski, Bartosz Muszyński, Tadeusz Pióro, Tadeusz Różewicz, Tomasz Różycki, Marcin Sendecki, Marcin Świetlicki, Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki i Bohdan Zadura.

Piotr Kępiński - (ur. 1964) jest poetą i krytykiem. Redaguje dział Kultura w "Dzienniku". Opublikował tomiki: "Most przed źródłem" (1989), "Porcelana" (1992), "Cudne historie" (1999, 2000), "Wszystko to więcej" (1999), "Cień kości" (2002), "Słona mgła" (2006) oraz książkę "Któż to opisze, któż to uciszy. Rozmowy z Wincentym Różańskim" (1997). Mieszka w Warszawie.