W tej książce nie aspiruję do tego, by opisać wszystkie konstelacje elementów Dzieła oraz zasady jego dynamiki. W centrum moich rozważań znajdzie się zasadniczy i zarazem wyparty przez badaczy twórczości Kantora wzorzec jego obecności i jej przeobrażeń, za który uważam teologię chrześcijańską i stojące za nią wyobrażone idealne modele obecności. Ten wzorzec i te modele staną się właśnie zasadniczym przedmiotem moich analiz i interpretacji.

Fragment rozdziału: Topografia „Błędnego Betlejem”