Punktem wyjścia rozważań zawartych w niniejszej rozprawie jest nasilający się od kilkunastu lat teoretyczny i praktyczny kryzys w badaniach nad literaturą dziecięcą. Jest on widoczny w dominującej tendencji do prowadzenia studiów legitymizujących samą dziedzinę tychże badań przez dość przewidywalne zastosowanie popularnych w danym okresie teorii i podejść (np. posthumanizm, poetyka kognitywna) do tekstów adresowanych do młodego czytelnika. Autorka przedstawia propozycję pokonania tego kryzysu badawczego przez skorzystanie z osiągnięć dynamicznie rozwijających się studiów nad dzieciństwem (childhood studies), w których dziecko postrzegane jest jako współtwórca wiedzy o samym sobie i współuczestnik procesu badawczego. Autorka postuluje, że badania literatury dziecięcej prowadzone dla i z dziećmi, a nie jedynie o dzieciach, przeciwdziałają ciągłemu wykluczaniu konkretnych doświadczeń kulturowych i społecznych młodego pokolenia z dyskursu politycznego i publicznego. Oferują one jednocześnie możliwość odniesienia się do tychże doświadczeń nie tylko w ramach akademii lecz, szerzej, w kontekście dominujących praktyk społecznych. Autorka przedstawia proponowane wyżej podejście na przykładzie anglojęzycznej literatury z gatunku Radical Fantasy, stanowiącej jedno z najnowszych zjawisk literatury utopijnej przeznaczonej dla młodego czytelnika.