Na motywach wybranych opowiada Idy Fink powstał scenariusz filmu fabularnego w reżyserii Uri Barbasha Wiosna 1941, który wkrótce pojawi się w kinach. W skład tomu pod tym samym tytułem wchodzą głośne i nagradzane na świecie opowiadania ze zbiorów Skrawek czasu i Ślady, opublikowane także w Odpływającym ogrodzie (W.A.B. 2003), książce zbierającej wszystkie krótkie utwory autorki. Fink ukazuje świat Holocaustu, świat skazanych na śmierć, od wewnątrz – widziany oczami ofiar i tych nielicznych „ocalonych do następnego razu”. Nie ma tu epatowania brutalnością i okrucieństwem, nie ma wzniosłości ani patosu. Jest skupienie nad szczegółem, wrażliwość i głęboka prawda o człowieku. Podobną optykę wybrali twórcy filmu, który opowiada historię jednej żydowskiej rodziny rozpaczliwie starającej się przetrwać terror okupacji. Lekarz i wiolonczelistka, wraz z córeczką ukrywają się na strychu u polskiej chłopki. Dobry wygląd umożliwia Arturowi przebywanie na zewnątrz. Clara i ich córka są brunetkami o ciemnej karnacji, dlatego nie opuszczają kryjówki. Cały ich świat to fragmenty obrazów, widziane przez szpary w ścianach...