Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami Komentarz Art. 108-120 Przepisy karne

Ochrona zabytków w rozumieniu przyjętym w obowiązującej w Polsce ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 23.7.2003 r. oznacza działania organów administracji publicznych podejmowane w celu:

zapewnienia warunków prawnych, organizacyjnych i finansowych umożliwiających trwałe zachowanie zabytków oraz ich zagospodarowanie i utrzymanie;
zapobiegania zjawiskom niepożądanym: niszczeniu i niewłaściwemu korzystaniu z zabytków, ich kradzieżom, zaginięciom, nielegalnemu wywozowi za granicę;
kontrolowania stanu zachowania i przeznaczenia zabytków;
uwzględniania zadań ochronnych w procesie planowania, zagospodarowania przestrzennego oraz kształtowania środowiska.

Prezentowany komentarz, autorstwa dr Bartłomieja Gadeckiego stanowi szczegółowe i zarazem praktyczne omówienie przepisów karnych zawartych w komentowanej ustawie (art. 108-120 OchrZabU).

Niniejsza pozycja daje możliwość zapoznania się Czytelnikowi z problematyką m.in.:

niszczenia zabytków,
wywozu zabytków za granicę bez pozwolenia,
podrabiania zabytków,
zbywania podrobionych zabytków,
utrudniania dostępu do zabytku organowi ochrony zabytków,
prac konserwatorskich bez zezwolenia.

Komentarz w sposób jasny i przejrzysty pozwala na rozwiązanie pojawiających się w

praktyce problemów związanych z wykładnią przepisów karnych zawartych w ww. ustawie oraz uwzględnia wszelkie zmiany jakie dokonały się w obrębie omawianych przepisów, w tym dotyczące sankcji grożących m.in. za:

niedotrzymanie terminu powiadomienia o przywiezieniu zabytku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po upływie ważności pozwolenia,
brak niezwłocznego powiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) albo dyrektora urzędu morskiego o odkryciu w trakcie prowadzenia robót budowlanych lub ziemnych przedmiotu o możliwości odkrycia zabytku,
niepowiadomienie niezwłocznie wojewódzkiego konserwatora zabytków lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) albo dyrektora urzędu morskiego o przypadkowym odkryciu przedmiotu, co do którego istnieje przypuszczenie, iż jest on zabytkiem archeologicznym, a także nie zabezpieczenie, przy użyciu dostępnych środków, tego przedmiotu i miejsca jego znalezienia.

Książka skierowana jest do osób zawodowo zajmujących się problematyką przestępczości przeciwko zabytkom, w szczególności dla praktyków prawa - adwokatów, prokuratorów, radców prawnych, sędziów, stanowi ona również nieocenioną bazę wiedzy dla urzędników podmiotów zajmujących się ochrona zabytków oraz funkcjonariuszy policji, jak również doktorantów, aplikantów zawodów prawniczych i studentów.