W 1910 roku Gaston Leroux opublikował w Paryżu książkę Le Fantome de l’Opera. Powieść zostałaby szybko zapomniana, gdyby nie Rupert Julian, który podjął się reżyserowania filmu w 1925 roku. Dzieło Juliana, mimo późniejszych pięciu adaptacji kinowych jako jedyne w pełni wykorzystuje gotyckie dziedzictwo powieści. Film łączy fundamentalną dla horroru dialektykę tajemnicy i pragnienia poznania, a także doskonałe obrazy monstrualności.

Oszpecony geniusz muzyczny skrywa się w podziemiach Paryskiej Opery strasząc tamtejszych artystów. Pewnego wieczoru rozkapryszona diva zostaje zastąpiona przez młodą Christine. Jej pierwszy występ urzeka nie tylko publiczność, ale i samego Upiora, który zakochuje się w młodej śpiewaczce, pragnąc uczynić z niej nową gwiazdę opery. Jednak o względy Christine zabiega również wicehrabia Raoul de Chagny.