Monografia o charakterze interdyscyplinarnym stanowi przybliżenie rozważań dotyczących roli aktorów społecznych w tworzeniu polityki mieszkaniowej w odniesieniu do pojęcia demokracji deliberacyjnej i partycypacyjnej. Zawiera niemały potencjał inspiracji dla badaczy zajmujących się zagadnieniami polityki mieszkaniowej, społecznej, publicznej, osadniczej i innych. Praca ta wpisuje się dobrze w jakże istotną szerszą debatę o przyszłości demokracji liberalnej.

Przedmiotem analiz prezentowanych w książce jest uczestnictwo aktorów społecznych (obywateli) w tworzeniu polityki mieszkaniowej na poziomie lokalnym, na przykładzie Warszawy. Badania empiryczne dotyczyły lat 2000–2016.