To nie jest książka dla wszechmogących, ani tych, którzy postępują zawsze właściwie, nigdy nie płaczą albo niczego ani nikogo się nie boją.
Rozmawiamy o tym, jacy jesteśmy naprawdę: z naszą historią, wychowaniem, życiem i charakterem, które czasami sprawiają, że błądzimy, budzą lęki, blokują z powodu nieśmiałości albo skłaniają do przesady w relacjach, wywołują napięcia i wątpliwości. Rozmawiamy o towarzyszącej nam potrzebie akceptacji i uznania, o niepewności towarzyszącej relacjom; o tym, że czasami za bardzo się obwiniamy albo o trudzie, w jaki każdego dnia zmieniamy nasze życie. Świadomi, że żadna książka czy poradnik nie da nam szczęścia, może tylko dopomóc nam w jego zdobywaniu, staramy się podpowiedzieć, jak odzyskać odrobinę pogody ducha, żeby lepiej stawiać czoła sytuacjom dnia codziennego, spojrzeć we własne wnętrze i lepiej zrozumieć siebie samego, by przestać powtarzać zawsze te same błędy, znaleźć równowagę między dawaniem a braniem, między kochaniem i byciem kochanym.
To nie jest książka dla osób pewnych siebie. Chociaż może właśnie przede wszystkim one znajdą w niej kilka myśli wartych głębszego zastanowienia…