Im dokładniej przyglądamy się współczesnej kulturze, tym częściej zauważamy zjawisko po wielokroć już opisywane, chociażby przez Lyotarda, który nie tylko dostrzegł kryzys "wielkich narracji", lecz także opisał proces zatracania przez narrację dotychczasowej funkcji oraz pozbawienie nauki dyskursu ideologicznego, który uprawomocniał jej twierdzenia, co w konsekwencji doprowadziło do "postmodernistycznego kryzysu znaczenia". Jakkolwiek jest to jedno z najbardziej efektownych stwierdzeń na temat powodów przemian, dokonujących się we współczesnej literaturze, wahałbym się nazwać owo zjawisko "kryzysem", co w istocie sugerowałoby tymczasową i niepożądaną słabość zarówno formy, jak i funkcji opowiadania, gdy tymczasem, jak sądzę, mamy do czynienia ze zmianami jakościowymi w ramach kultury.