Takie zwyczajne niezwyczajne życie

„Po wyjściu partyzantów moja babcia powiedziała do syna, że jeżeli ma zamiar iść do lasu, do partyzantki ukraińskiej, to musi najpierw zabić ją, a potem resztę członków swojej rodziny. Bohdan postanowił więc uciec. Po zabraniu niezbędnej odzieży i jedzenia uciekł z domu i w efekcie wylądował w armii Andersa. W wyznaczony czas w domu mojej babci zjawili się wieczorem partyzanci. Ponieważ nie zastali Bohdana, z zemsty podpalili budynki inwentarskie wraz ze znajdującymi się tam zwierzętami, a moją babcię za nogi powiesili na belce pod sufitem.”
fragment powieści