Tom może sprawiać mylące wrażenie: że mamy do czynienia z krótkimi zapisami lirycznymi, poetyckimi notatkami, próbą oddania zmiennych i chwiejnych nastrojów. W poglądzie takim jest sporo prawdy, bo poezja Sawickiego jest sensualna i intensywna dzięki umiejętności świetnego operowania metaforą i obrazem.
W gruncie rzeczy otrzymaliśmy jednak coś innego: precyzyjnie skonstruowany poemat o wielu walorach intelektualnych.
Andrzej Skrendo