W okresie II wojny światowej niemieckie jednostki rozpoznawcze były początkowo uzbrojone tylko w samochody pancerne. Używano kilku typów pojazdów różniących się masą bojową, właściwościami trakcyjnymi i uzbrojeniem.
samochody pancerne były przeznaczone głównie do wykonywania rozpoznania, dlatego nie uznano za właściwe wyposażenie tych pojazdów w silniejsze uzbrojenie. Z kolei grubość opancerzenia była uwarunkowana masą bojową pojazdu, a ponadto mocą silnika.