Problematyką rodzicielstwa zastępczego interesuję się z trzech powodów.
Po pierwsze, od kilku już lat pracuję jako koordynator rodzinnej piczy zastępczej, dzięki czemu mam możliwość przyglądania się trudom i radościom rodziców zastępczych i dzieci powierzonych ich opiece. Po drugie, pełnię funkcję kuratora społecznego w sądzie rodzinnym, wobec czego perspektywa mojego przyglądania się uległa poszerzeniu także o ten aspekt. Wreszcie po trzecie, sam miałem okazję być rodzicem zastępczym, dlatego też posiadana przeze mnie wiedza na ten temat wywodzi się również z mojego osobistego doświadczenia. Analizując problematykę zastępczego rodzicielstwa zauważyłem, że biorą w nim udział politycy, dziennikarze, badacze tego obszaru, pracownicy ośrodków pomocy społecznej i placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz „zwykli” ludzie. W niewielkim stopniu w ten obszar dyskusji zaangażowani są sami zastępczy rodzice, mimo iż to oni są jej podmiotem.
Książka niniejsza stanowi pokłosie mojej rozprawy doktorskiej. Zdecydowałem się na jej wydanie, by spróbować oddać głos samym zainteresowanym. Jej celem jest poznanie, opisanie i zrozumienie doświadczeń rodziców zastępczych oraz przedstawienie wskazówek umożliwiających usprawnienie rodzinnych form opieki nad dzieckiem osieroconym.
(Od autora)