Przysposobienie wojskowe w harcerstwie

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1926 r.: PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE W HARCERSTWIE
W 1925 roku hm. Adolf Heidrich otrzymał urlop na czas pełnienia służby wojskowej, który wykorzystał do przygotowania rozwiązań pozwalających na prowadzenie przysposobienia wojskowego w harcerstwie zgodnie z harcerską metodyką. Po powrocie z wojska z ramienia Głównej Kwatery Męskiej odpowiadał za sprawy wychowawcze i wyszkolenia harcerskiego podczas centralnego obozu przysposobienia wojskowego w Terle w dniach 10 lipca–20 sierpnia 1926 roku. Przeszkolono wówczas 250 uczestników.
Heidrich pisał w raporcie poobozowym: „Od szeregu lat pragnęliśmy, ażeby taki obóz doszedł do skutku”. A we wnios­kach stwierdzał: „Kierownictwo obozu pw powinno być wyłącznie harcerskie. Wskazane jest, ażeby instruktorami byli oficerowie – byli harcerze lub przyjaciele harcerstwa znający harcerski system wychowawczy albo też harcerze oficerowie i podoficerowie rezerwy”*.).
Podsumowaniem aktywności Heidricha było określenie i uporządkowanie zasad współpracy z wojskiem i szkolenia harcerzy i instruktorów w ramach przysposobienia wojskowego, które przypominamy w formie reprintu autorskiej broszury, poprzedzonego jego artykułem opublikowanym w miesięczniku „Harcmistrz”.