Niniejsze studium poświęcone jest podróży delegacji husyckiej na sobór bazylejski, trwającej około dwudziestu zimowych dni schyłku 1432 i początku 1433 r. Bliższa wszakże jego obserwacja może przekonać, że mamy do czynienia z sytuacją wpisującą się w rewolucję husycką, wprawdzie wolną od rozlewu krwi i od przemocy, lecz eksponującą ideową tożsamość tej wspólnoty na obcych, katolickich ziemiach niemieckich oraz u celu podróży, w mieście obrad wielkiego zgromadzenia Kościoła rzymskiego.