Dzięki zaangażowaniu ekscentrycznego milionera na niewielkiej wyspie w pobliżu Kostaryki powstaje Jurassic Park, którego największą atrakcją są żywe dinozaury, sklonowane za sprawą DNA pozyskanego z krwi zatopionych w bursztynie owadów. Niestety stworzony przez człowieka ekosystem wymyka się spod kontroli – dinozaury wydostają się na wolność i rozpoczynają polowanie na inne stworzenia oraz... ludzi. "Park Jurajski" to popkulturowy fenomen. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku to od tej książki Michaela Crichtona zaczęła się wielka, trwająca do dziś fascynacja prehistorycznym światem dinozaurów. Film przełomowy pod wieloma względami, niemal modelowy przykład kina przygodowego, imponujące jak na tamte czasy efekty specjalne, świetnie wykreowani i zagrani bohaterowie i kilka naprawdę kultowych scen. Mimo prawie 30 lat od premiery wciąż pobudza wyobraźnię. Powieść Michaela Crichtona od filmu różni się dość znacznie. Co prawda oś fabuły pozostaje bez większych zmian, ale już charaktery i zachowania niektórych postaci mogą wywołać u osób kochających ekranizację pewną konsternację. Inny mamy początek, znane z filmu wątki zostały poprowadzone w nieco odmienny sposób, różni się też zakończenie. Nie ma więc obawy o wtórność i nudę. W dodatku książka to typowy przykład prozy Crichtona: jest w niej trochę fantastyki naukowej (podanej jednak w przyjazny i zrozumiały sposób), autor nie unika też filozoficzno-moralnych dywagacji, ale przede wszystkim - jest to wspaniała rozrywka, z dynamiczną akcją i ciekawie wykreowanymi bohaterami. "Park Jurajski" Crichtona po prostu trzeba przeczytać, nawet jeśli zna się ekranizację