Świat Zachodu ugrzązł w nadmiarze dóbr, wolności i informacji, a człowiek upadł w banalność sztucznej rzeczywistości, która zastąpiła metafizyczne, złowrogie piękno świata. Tę rzeczywistość Baudrillard nazywa w Pakcie jasności Rzeczywistością Integralną, a jej przybierającym na znaczeniu składnikiem jest wirtualność. Świat zgubił w niej swój cień, swoją dwuznaczność i nieprzejrzystość, utracił prawo do pragnień i niespełnienia. W Rzeczywistości Integralnej narasta jednak podskórny opór, niema odmowa uczestnictwa – niechęć wobec demokracji, wolności, odpowiedzialności i szczęścia. Czy jest to ślad głębokiej intuicji niezbywalności Zła? Ale Zło umieszczamy dziś w genach lub na "osi Zła" i bezlitośnie eliminujemy – "przemiana Zła w nieszczęście jest najbardziej rozwiniętą gałęzią przemysłu XX wieku". Tymczasem, jak za Kabałą przypomina Baudrillard, "nawet Bóg wchodzi w układy z zasadą Zła".