Leszek Bugajski jest znanym krytykiem literackim i publicystą, wieloletnim redaktorem legendarnej „Twórczości”, z którą związany jest od 1972 roku, a od 1988 prowadzi dział krytyki literackiej. Jako krytyk literacki debiutował w 1971 roku na łamach „Współczesności” i przez ten czas współpracował z wieloma pismami, jak „Życie Literackie” czy z polską edycją „Playboya”, a obecnie współpracuje również z tygodnikiem „Wprost”.
"Opowieści o powieści" są jego kolejną książką krytyczną, w której pochyla się nad kondycją polskiej powieści współczesnej. Krytyczną?
Sam autor w słowie wstępnym zauważa: „To nie jest książka krytycznoliteracka. Tak mi się wydaje. Nie wytycza granic, trendów, nie zapowiada zmiany jakiejkolwiek warty ani nie obwieszcza literackiej rewolucji. Nie ma w niej uzurpacji – jest pokora wobec wspaniałego zjawiska, jakim jest beletrystyka. Pokora zwyczajnego czytelnika, faceta, który lubi literaturę niezmiennie od kilkudziesięciu lat. Bo ona go bawi, zachwyca, wzrusza, a niekiedy również po prostu nudzi. I z reguły nie prowokuje do głębokich badań. Przecież kiedy idę do lasu czy na łąkę i podoba mi się to, co widzę, czy mnie obchodzi, kto tu jest nagozalążkowy, a kto okrytozalążkowy? Wcale”. I choć Bugajski wzdryga się przed etykietą „krytyka literackiego” trudno inaczej nazwać go, gdy zacznie się czytać jego teksty i pozna jego wrażliwość na słowo pisane.
"Opowieści o powieści" przedstawiają pisarzy z różnych pokoleń, znanych i mniej znanych, starszych i młodszych, takich, którzy ucierpieli po transformacji lub nie ucierpieli a jest ich dwóch i może są oni najważniejszymi ogniwami tej powieści – Wiesław Myśliwski i Janusz Głowacki. Ale czytelnik znajdzie tutaj również ważne opowieści o Oldze Tokarczuk, Jarosławie Marku Rymkiewiczu, Marianie Pilocie, Edwardzie Redlińskim, Zycie Oryszyn, Zycie Rudzkiej, Dariuszu Bitnerze, Waldemarze Bawołku, Jerzym Pilchu, Dorocie Masłowskiej, Krzysztofie Bieleckim, Andrzeju Stasiuku… i wielu innych.