Do książki z tytułem Nowy Testament można mieć stosunek taki, jak do każdego pisanego dzieła: czytać, aby poznać
treść, naukowo badać metodami filologicznymi, pytać o autora i o czas napisania, określać gatunek literacki, język i
styl, oceniać sposób wydania, lub tylko trzymać na półce obok woluminów klasyki światowej. Zupełnie inne jest
podejście do niej z pozycji wiary. Ona sama zresztą, czytana z uwagą, prowadzi do religijnej wiary i ją umacnia. Dla
chrześcijan jest to księga święta. Katechizm Kościoła Katolickiego i Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym
Soboru Watykańskiego II pouczają, że Bóg jest jej autorem tak samo jak Starego Testamentu, gdyż obydwa Testamenty
stanowią jedną całość. To, co w nich jest zawarte w kwestiach wiary i moralności, powstało pod natchnieniem Ducha
Świętego. Ludzie zapisujący Słowo Boże byli powołani przez Boga. Nazywamy ich zwykle hagiografami, redaktorami
lub nawet autorami, ale w ograniczonym sensie. Tak zredagowane teksty święte zostały przekazane przez Boga
Kościołowi. Ze względu na Autora i ze względu na treść Stary i Nowy Testament nazywane są także Pismem świętym,
Biblią, Objawieniem lub księgami świętymi (grecki wyraz biblia znaczy zwoje, księgi, biblioteka). W gruncie rzeczy
całe Pismo święte mówi o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, który stał się człowiekiem dla zbawienia ludzi. Objawia
miłość Boga do ludzi, ukazuje godność i ostateczne powołanie człowieka, uczy go drogi do wiecznej chwały i radości,
bo w Chrystusie, według tejże Biblii, człowiek otrzymuje od Boga możliwość uwolnienia się z niewoli grzechów, czyli
zła etycznego, które skaziło nawet jego naturę, oraz możliwość zmartwychwstania, wniebowstąpienia i uwielbienia
przy Bogu. Tę drogę zbawienia objawia przede wszystkim Nowy Testament.
Niniejszy przekład Nowego Testamentu powstał z okazji jubileuszowego roku łaski, to jest dwutysięcznego roku
od narodzenia się w ciele Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. W przeciwieństwie do innych polskich przekładów, nie
wyróżnia się w nim tytułami logicznych cząstek ksiąg, gdyż nie ma ich także w oryginale.
(ks. prof. Remigiusz Popowski SDB)