Autorka podejmuje temat relacji między państwem pochodzenia i diasporą z punktu widzenia teorii i koncepcji obecnych w naukach politycznych: podmiotowości politycznej, relacji władzy, wpływu, mobilizacji oraz funkcjonowania systemu politycznego.
Monografia uzupełnia poważną lukę w badaniach nad polską emigracją, w których dominowała dotychczas perspektywa historyczna i socjologiczna, dodając do analizy fenomenu skupisk diasporycznych i ich związków z państwem pochodzenia ujęcie politologiczne.

Diaspora jako wielka grupa społeczna ma zdolność i możliwości wpływu na państwo pochodzenia, zwłaszcza w momentach przełomowych – transformacji ustrojowej, kryzysów czy konfliktów. Takim czasem w historii Polski były wybory 4 czerwca 1989 roku oraz proces konsolidacji systemu prawno-politycznego III RP, w których aktywny udział mieli również Polacy mieszkający poza granicami kraju.
W monografii autorka przedstawia także proces tworzenia i ewolucję polityki państwa polskiego wobec diaspory oraz jej aktywność podczas wyborów parlamentarnych i prezydenckich w następnych dekadach.