Książka porusza ciekawą i jednocześnie delikatną problematykę roli i działalności Stacji Naukowej PAN w Paryżu u schyłku komunizmu i w trudnych latach narodzin III Rzeczypospolitej. Na podstawie różnorodnych danych archiwalnych (polskich i francuskich), a także relacji świadków autor stara się odtworzyć kierunki aktywności paryskiego ośrodka PAN na tle zmieniającej się rzeczywistości politycznej oraz w kontekście historii polsko-francuskich stosunków naukowych. Nie unika również omówienia podstawowych problemów placówki: niedoborów finansowych, kadrowych, trudnych relacji z warszawską centralą czy też politycznego balastu Stacji. Być może najcenniejszym poznawczo wymiarem książki jest próba odpowiedzi na pytanie, jaką rolę w funkcjonowaniu placówki odegrały zmiany ustrojowe, ideologiczne i polityczne okresu Jesieni Ludów. Intrygujące jest to, że większość problemów, którym kolejne ekipy ośrodka musiały stawić czoła, pozostawała w dużej mierze niezmienna.