O morderstwach w Ciudad Juárez napisano już wiele, powstały reportaże telewizyjne, a w zeszłym roku film kinowy Miasto śmierci z Antoniem Banderasem i Jennifer Lopez. Odtwórczyni głównej roli, a zarazem producentka została za ten film nagrodzona przez organizację Amnesty International, a film w Polsce jest dostępny na DVD.

W roku 1993 znaleziono w Ciudad Juarez pierwsze ciała kobiet. Do dziś naliczono ich około czterysta, zaś pięćset kobiet oficjalnie uznaje się za zaginione.
Ze śledztwa, które przeprowadzili Rampal i Fernandez wynika, że makabryczny scenariusz wydarzeń pozostaje od lat niezmienny – dziewczynka lub młoda kobieta, najczęściej z biednej rodziny, pracująca
w fabryce (których w tym przygranicznym mieście jest mnóstwo ze względu na niskie koszty produkcji), zostaje uprowadzona w drodze do domu. Przed śmiercią, najczęściej zadawaną z bezwzględnym okrucieństwem, ofiary są gwałcone i torturowane. Ciała porzucane są gdzieś w miejskim zaułku lub na pustyni.
W ciągu dwóch lat, spędzonych w Ciudad Juárez, francuscy dziennikarze rozmawiali z rodzinami ofiar, policjantami, prokuratorami, urzędnikami oraz z ludźmi, którzy musieli przyznać się do niepopełnionych zbrodni. Niektóre rodziny twierdzą, że kobiety porwali skorumpowani policjanci na zlecenie szefów narkotykowych karteli. Informacje zebrane przez Rampala i Fernandeza zdają się potwierdzać
te przypuszczenia, ale większość dowodów, które udaje się zgromadzić, ginie, lub nie jest brana pod uwagę.
W Ciudad Juárez wciąż co miesiąc giną dwie kolejne kobiety.

W ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2005 roku makabryczne statystyki przygranicznego miasteczka znów wzrosły: zamordowano 19 kobiet. Dlaczego w Ciudad Juárez jest tak łatwo zarówno zabić, jak i pozostać całkowicie bezkarnym, pytają Fernandez i Rampal. Razem z nimi również czytelnik, przewracający kolejne stronice książki, szuka odpowiedzi, które pozwoliłyby zrozumieć potworne „kobietobójstwo”.
Hernando Calvo Ospina, „Le Monde diplomatique”


„Akta wstępnego śledztwa w sprawie numer 1780/93–05, 25 stycznia 1993. Zwłoki białej kobiety, około szesnastoletniej szatynki o masywnej budowie ciała, wzrostu około 1 m 65 cm, zostały znalezione w colonia Alta Vista. Ciało nosi ślady przemocy (...) Dwie krwawe wybroczyny w okolicach szyi z głębokimi nacięciami po prawej stronie z boku, gdzie zawinięto i zawiązano kabel elektryczny (...) Przyczyna śmierci: uduszenie. Zidentyfikowana ofiara to Angelika Luna Villalobos. Była w szóstym miesiącu ciąży.” Tak w paru słowach policja opisuje zgon jednej z pierwszych „martwych kobiet z Juárez”. Czterdzieści osiem godzin wcześniej inną młodą dziewczynę, Almę Chavira Farel, spotkał ten sam los – została zgwałcona i uduszona. Jednak w archiwach organów śledczych nie ma o tym wzmianki, żadnych akt sprawy. Od stycznia 1993 roku znajdowano coraz więcej ciał kobiet, średnio dwa w miesiącu.
Wiele z nich przed śmiercią zostało bestialsko zgwałconych, więzionych i torturowanych. Nawet kilka miesięcy po zbrodni ciała zaświadczają o skali bestialstwa.
(fragment)

Jean-Christophe Rampal i Marc Fernandez to francuscy dziennikarze, zajmujący się problemami Ameryki Łacińskiej. Rampal jest redaktorem naczelnym magazynu „Ulysse”, twórcą biuletynu „Amérique Latine Info” i członkiem redakcji „Courrier International”. Fernandez jest współpracownikiem międzynarodowej organizacji Reporterzy bez Granic. Obecnie pisze do „Courrier International”. Opublikowali wspólnie dwie książki: Miasto – morderca kobiet (La ville qui tue les femmes. Enquete a Ciudad Juárez, 2005) oraz Pinochet. Un dictateur modele (Pinochet. Wzorcowy dyktator, 2003).
Duet Rampal&Fernandez to połączenie dziennikarskiego warsztatu i temperamentu z dociekliwością
oraz głęboką wiedzą, zwłaszcza na temat Ameryki Łacińskiej. Aby zdobyć materiał do niniejszej książki, francuscy dziennikarze spędzili w Ciudad Juárez dwa lata, niejednokrotnie ryzykując życie. Uprawiając swój zawód, próbują dotrzeć do korzeni zła i rozpo