Biografia Michała Neya, marszałka Francji z czasów Napoleona, wsławionego osłoną odwrotu Wielkiej Armii z Rosji w 1812/1813 roku, a z drugiej fatalnymi błędami pod Waterloo. Michel Ney, syn bednarza z prowincjonalnego Sarrelouis, nie mający możnych protektorów ani wykształcenia, jest najlepszym dowodem prawdziwości dewizy Cesarza, że „każdy z żołnierzy nosi w tornistrze marszałkowską buławę”. Jednocześnie jest to jedyny z marszałków, o którego nominacji Napoleon dyktując wspomnienia na wyspie Św. Heleny mówił, jako o swoim błędzie, bo „był to tylko doskonały dowódca dywizji”. Ney z jednej strony był podziwiany przez żołnierzy za męstwo i po prostu szczęście wojenne, a z drugiej skłócony stale ze swymi kolegami – marszałkami. I tę jego niespokojną, zadziorną naturę człowieka zdolnego i upartego zarazem świetnie odmalował Bielecki, jeden z najlepszych polskich napoleonistów ostatniego półwiecza.