Piwnica pod Baranami to już miejsce kultowe. Od swych początków była ostoją sztuki i swobody myśli. To tu spotykali się młodzi, początkujący twórcy, którzy później niejednokrotnie zyskiwali sławę nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie, jak i dojrzali artyści z wielkim dorobkiem. Piwnica była miejscem nie tylko spotkań i dyskusji – jej niezwykła atmosfera zawsze sprzyjała syntezie różnych obszarów sztuki, takich jak teatr, literatura, muzyka, sztuki plastyczne.

Jedną z najważniejszych piwnicznych postaci był Piotr Skrzynecki. To on zasugerował w 1996 roku Witoldowi Wnukowi, żeby zorganizował festiwal jazzowy w ramach obchodów 40-lecia Piwnicy. Tak zrodził się istniejący już od ćwierćwiecza Letni Festiwal Jazzowy w Piwnicy pod Baranami (a od 2016 roku Summer Jazz Festival Kraków), który szybko zyskał grono wiernych fanów, jak i rangę jednej z najważniejszych polskich, a nawet europejskich imprez jazzowych. Z roku na rok był także organizowany z coraz większym rozmachem – szybko zaczęto zapraszać na coraz liczniejsze koncerty nie tylko tuzów polskiego jazzu, ale i gwiazdy światowego formatu. Festiwal wpisał się na stałe w pejzaż krakowskiego życia kulturalnego.
Witold Wnuk snuje swoje wspomnienia poświęcone zarówno Piwnicy, jak i festiwalowi, w charakterystycznym dla siebie anegdotyczno-gawędziarskim stylu, uchylając rąbka festiwalowych tajemnic i prezentując barwny korowód piwnicznych osobowości tworzących ten artystyczny tygiel.