W książce Instytucjonalna różnorodność form wsparcia osób starszych w Polsce
(z uwzględnieniem perspektywy filozoficznoprawnej i holistycznej) została
podjęta próba omówienia konstrukcji filozoficznoprawnej i holistycznej prawa
człowieka do zabezpieczenia społecznego w sytuacjach występowania poszczególnych
ryzyk m.in. związanych z chorobą i utratą sił do pracy i zarobkowania
w celu utrzymania siebie i najbliższych na każdym etapie życia, a w szczególności
będąc osobą starszą wymagającą szczególnych form wsparcia. Wsparcia,
które powinno być definiowane nie tylko jako „pomoc udzielana komuś,
zwłaszcza pomoc materialna”, ale w szerszym kontekście również jako podejmowanie
działań instytucjonalnych, które wspierają, pomagają, zabezpieczają,
ubezpieczają, a jak sytuacja tego wymaga, to i organizują opiekę. Natomiast spoiwem
wymienionych funkcji powinno być uzupełnianie, wspieranie lub koordynowanie
działań poszczególnych instytucji publicznych, a w wielu sytuacjach
niepublicznych wówczas, kiedy realizują cele publiczne. Zwłaszcza wtedy, kiedy
kompetencji nie są jasno określone granicami prawa.