W drugim „Zeszycie Zakładu Aksjologii i Estetyki Literackiej” zgromadzone zostały skromne materiały z jednego z naukowych zebrań Zakładu i prace dotyczące synekdochy; w sensie ścisłym może synekdochiczności; termin ukształtował się w pewien sposób analogicznie do np. „tragiczności”, „liryczności”.
Cechą wspólną tej modyfikacji leksykalnej jest przeniesienie akcentu na obszar percepcji określonej sytuacji w tekście dzieła sztuki słowa, zwrócenie uwagi na sposób jawienia się danej jakości artystycznej w bardzo szeroko (ale też konkretnie) rozumianym polu osobowej reakcji na dzieło. Oba te nurty zagadnień mieszczą się w jakiś sposób w tym, co Roman Ingarden nazywał estetyką literacką.