Od 1919 roku wraz z żoną i dziećmi mieszkał w Poznaniu. Służbę wojskową odbył w wojsku polskim. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych nr 7 w Śremie awansował do stopnia dowódcy plutonu – podchorążego w 83. Pułku Piechoty w Kobryniu, następnie został kandydatem na ofi cera, lecz zdezerterował przed ukończeniem kursu. Po wybuchu wojny wstąpił do Wehrmachtu, gdzie rozpoczął karierę od stopnia Gefreitera (starszego szeregowca).

Po zamknięciu Gimnazjum im. Schillera w Poznaniu, w którym był nauczycielem, powołano go do centrali obrony przeciwlotniczej. W roku 1943 został powołany do służby w Komendzie Uzupełnień Waff en–SS. Po ogłoszeniu alarmu w Twierdzy Poznań 20 stycznia 1945 roku znalazł się w szeregach Grupy Bojowej „Lenzer” i walczył w stopniu SS-Sturmanna. W swojej książce opisuje doświadczenia z okresu walk o miasto. W roku 1948 powrócił z rosyjskiej niewoli i zamieszkał w miejscowości Hameln, gdzie ponownie pracował jako nauczyciel w gimnazjum. Tam właśnie powstały jego wspomnienia z walk o Twierdzę Poznań.

Zmarł 4 sierpnia 2000 roku w Hameln.