Granica

„Granica” to powieść o człowieku, który nie zdołał udźwignąć ciężaru własnych wyborów. Nałkowska kreśli portret Zenona Ziembiewicza – polityka, męża i kochanka – który staje się symbolem słabości ukrywanej za pozorami siły. Jego życie, od świetnie zapowiadającej się kariery po groteskowo-tragiczny upadek, jest przestrogą i studium granic, jakich nie wolno przekraczać.
Autorka wprowadza nas w trzy światy: szlachecki dwór w Boleborzy, mieszczańską kamienicę Cecylii Kolichowskiej oraz polityczne salony miasta. Każdy z nich rządzi się własnymi prawami, ale wszystkie łączy wspólna cecha – pozory moralności, które w zetknięciu z życiem okazują się kruchą fasadą.
Nałkowska z mistrzostwem psychologicznym przedstawia także kobiety – Justynę Bogutównę, tragiczną ofiarę mezaliansu; Elżbietę Biecką, uwikłaną w świat konwenansów; i Kolichowską, symbol mieszczańskiego dziedzictwa. Każda z nich jest nie tylko bohaterką, ale i znakiem swojej klasy społecznej. Powieść nie daje łatwych odpowiedzi. Czy Zenon był winny, czy był ofiarą? Czy jego zdrada była prywatnym błędem, czy nieuchronnym skutkiem presji społecznej? „Granica” nie ocenia, lecz zmusza czytelnika do refleksji nad własnymi wyborami. Nałkowska pisze sugestywnie.To literatura, która wymaga skupienia, ale odpłaca intensywnością doznań i uniwersalnym przesłaniem. „Granica” jest powieścią o władzy i słabości, o miłości i zdradzie, o granicach moralnych, które każdy z nas nosi w sobie.

O autorce:
Zofia Nałkowska (1884–1954) – jedna z najwybitniejszych polskich pisarek XX wieku, autorka powieści, dramatów i opowiadań, a także dzienników, które do dziś są bezcennym świadectwem epoki. Była przedstawicielką nurtu psychologiczno-społecznego w literaturze, wnikliwą obserwatorką losów jednostki na tle przemian historycznych. Jej twórczość poruszała tematy moralności, wolności, odpowiedzialności i granic ludzkiego działania.Nałkowska pełniła także ważną rolę społeczną i polityczną – była członkinią Polskiego PEN Clubu, posłanką na Sejm, a po wojnie zasiadała w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich. Z jej doświadczeń powstały wstrząsające „Medaliony”, jedno z najważniejszych świadectw literackich o Zagładzie.

„Granica” wydana w 1935 roku, uważana jest za jej powieść najwybitniejszą – głęboko psychologiczną, a jednocześnie niezwykle aktualną, bo dotykającą problemów, które nigdy nie tracą znaczenia.