„Bóg w swojej wielkiej miłości przemawia do ludzi jak do przyjaciół i przestaje z nimi, aby zaprosić i przyjąć ich do wspólnoty z sobą.” (Dei verbum n. 2)

To podstawowa prawda Bożego objawienia, która w pełni zaistniała w Jezusie Chrystusie. Jeśli wchodzimy w żywą relację

z Chrystusem w Jego Kościele, to mocą Ducha Świętego jesteśmy zdolni do tworzenia głębokich relacji z ludźmi. Nie można bowiem jednocześnie pozostawać w przyjaźni z Panem i w oderwaniu od innych. Duchowość chrześcijańska jest więc duchowością przyjaźni

z Chrystusem i z ludźmi.

Jezus obdarza zaufaniem wszystkich swoich uczniów i chce, aby wszyscy byli jego przyjaciółmi, niemniej nie każdy jednakowo w tę przyjaźń się angażuje. Tak było w przypadku pierwszych uczniów i tak jest do dzisiaj.

Wśród przyjaciół Jezusa szczególnie wyróżnia się rodzeństwo z Betanii: Łazarz, Marta i Maria. To dzięki swej szczególnej więzi

z nauczycielem ta trójka znalazła się na kartach Ewangelii. Na ich przykładzie możemy najlepiej i najpełniej dostrzec istotne cechy duchowości wszystkich przyjaciół Jezusa. Przyjrzyjmy się zatem tej niezwykłej relacji.