Bezpieczeństwo a nauki o bezpieczeństwie

W narracji całokształtu dzieła można wyróżnić trzy zasadnicze nurty. Pierwszy odnieść można do wyłuszczenia przez autora istoty nauki. Drugi zaś, dotyczy zagadnień związanych z ustaleniem istoty bezpieczeństwa i w konsekwencji eksponowania także innych kategorii z tym związanych. Trzeci nurt związany jest z istotą nauk o bezpieczeństwie i autorskim eksponowaniem subdyscyplin tych nauk. Tak trudne zadanie, jakiego podjął się Autor, wymagało dokładnych uzasadnień, opartych na dobrej znajomości podjętej problematyki oraz szerokiej i głębokiej refleksji nad dotychczasowymi koncepcjami w międzynarodowej literaturze przedmiotu. W moim przekonaniu zadanie to udało się zrealizować w całej pełni, o czym świadczy nie tylko głębia rozważań ujętych w poszczególnych częściach, ale też uzasadniona racjonalnie koncepcja przedmiotu badań oraz subdyscyplin nauk o bezpieczeństwie. W pełni należy się zgodzić z wielce interesującą tezą Autora pracy, który przekonująco twierdzi, iż „należy jednoznacznie rozróżniać określone działania wszelkich podmiotów, mające na celu czynne i bierne przeciwstawianie się wszelkim zagrożeniom od stanu bezpieczeństwa. Tam, gdzie chodzi o grupy społeczne mówić możemy o systemie ochronno-obronnym. Działania tego typu nie mogą być i nie są częścią bezpieczeństwa, lecz działaniem eliminującym zagrożenia, czyli działaniem mającym na celu obronę i ochronę, co można ująć jako nieustanny proces zapewniania bezpieczeństwa wszelkich bytów. Działania takie stanowią, w najszerszym ujęciu, podstawę (podłoże) bezpieczeństwa”.
Z recenzji prof. dr. hab. Jarosława Wołejszo