Książka przybliża wspominane przez Jana Pawła II postacie, które spotkał na swej drodze do kapłaństwa; nie wszystkich znał osobiście, bo odeszli przed jego urodzeniem. Wywodzili się z różnych środowisk, mieli różne upodobania i wykształcenie, jednak wszyscy prowadzili głębokie życie religijne i miłowali żarliwie swoją ojczyznę. Dla niej pracowali, a w razie potrzeby ponosili wiele ofiar na miarę potrzeb czasów w których przyszło im żyć. Rozwijali właściwe sobie charyzmaty w burzliwych okolicznościach powstań narodowych, wojen i trudnych lat odbudowy Polski. Św. Rafał Józef Kalinowski, Św. Albert Adam Chmielowski, Św. Faustyna Maria Kowalska, Karol Józef Wojtyła – ojciec, Jan Leopold Tyranowski, Mieczysław Kotlarczyk, Robotnicy Kamieniołomu i Solvayu, Jerzy Ciesielski. Niektórzy byli w pewnym sensie wzorem, budzili w młodym człowieku podziw, fascynowali osobowością, inni przychodzili do niego ze swoimi zainteresowaniami, które nie tylko umiał dzielić, ale i ubogacał o nowe wartości. Byli też ludzie prości, od których student Karol doznał wiele życzliwości i zrozumienia w okresie okupacji niemieckiej, a także w czasie późniejszym. Ta różnorodność kontaktów sprawiła, że jako kapłan, następnie wysoki dostojnik Kościoła katolickiego, potrafił zrozumieć każdego człowieka i jego życiowe problemy. Z czasem stawał się oparciem dla coraz większej liczby ludzi, którzy korzystali z jego doświadczeń i przemyśleń, a wreszcie – jako następca Świętego Piotra – najwyższym światowym autorytetem moralnym.

Czyta Jerzy Trela.