Książka ta opisuje dobre i złe chwile. Napisałem ją, aby przedstawić świat, z którego pochodzę. Wielu ludzi może stwierdzić, że jestem zbyt młody na rozmyślanie nad swoim życiem. Być może mają oni rację. Uważam jednak, że marnowałbym swoje możliwości, gdybym nie wykorzystał skupionej na mnie uwagi do rzucenia światła na moje życiowe doświadczenia, które sprawiły, iż wypowiadam takie a nie inne słowa i robię taką a nie inną muzykę. Pragnę pokazać środowisko, w którym żyłem tym, którzy poza kupowanymi albumami i scenami oglądanymi w telewizji, nie mają z nim styczności. Ludzie żądają prawdy. Chcą jej nawet wtedy, gdy nie są w stanie jej zrozumieć. Powiedziałem wam, że zostałem dziewięciokrotnie postrzelony nie dlatego, że chcę dzięki temu sprzedać więcej płyt, ale dlatego, że to jest prawdą. Podczas każdego wywiadu zostaje mi zadane następujące pytanie: „50, jak to jest być postrzelonym dziewięć razy?” Wywiady nie oddają wagi, bólu i nadziei związanej z tym doświadczeniem. Zwyczajnie, nie jest to możliwe, ponieważ jedynie moje poglądy i wydarzenia, w których biorę udział, są to w stanie pokazać. To dlatego tworzę takie a nie inne rymy. Oto, co zdarzyło się, gdy próbowałem się wzbogacić, zanim umarłem w Southside Queens.