Czy żuk może osiągnąć oświecenie, tocząc przed sobą kulkę gnoju? Czy poznamy drogę do szczęścia, oglądając francuskie melodramaty? Czy życie to coś więcej ni z drążenie tuneli, lot ku światłu, kanibalizm...? Odpowiedzi na te i inne zagadki bytu dostarcza fantastyczna alegoria Pielewina; jej bohaterowie to... Owady, a zarazem mieszkańcy byłego Związku Radzieckiego, którzy bezustannie zmieniają postać z owadziej na ludzką (i na odwrót). "Życie owadów" jest parodią tradycyjnej rosyjskiej skazki, jadowitym komentarzem do postsowieckiej kultury - lecz przede wszystkim gorzką i śmieszna opowieścią o kruchości owadziego żywota, o metafizyce, śmierci i przeistoczeniu.