Książka Waltera Benjamina to jedno z najsłynniejszych dzieł dwudziestowiecznej humanistyki. Dzieło to stanowi jedno z najistotniejszych dokonań Benjamina, który uważany jest dziś za najwybitniejszego krytyka literackiego niemieckiego obszaru językowego w okresie międzywojennym, a także jednego z najbardziej oryginalnych teoretyków kultury i filozofów swoich czasów. Choć nominalnie poświęcone jest jedynie pewnemu specyficznemu i stosunkowo mało istotnemu zjawisku w dziejach niemieckiego teatru – a mianowicie dramatowi barokowemu – śmiało przekracza granice dyscyplin, rozważając kwestie z zakresu estetyki teatru w ogóle, filozofii języka, filozofii polityki, filozofii dziejów czy teologii. Książka ta wywarła i nadal wywiera przemożny wpływ na rozmaite dziedziny (takie jak filozofia, teologia, teoria kultury, teoria literatury, teoria nowych mediów) i nurty myśli współczesnej (Szkoła Frankfurcka, dekonstrukcja, myśl postsekularna), stanowiąc niemal niewyczerpane źródło płodnych koncepcji. Bez znajomości tego dzieła bardzo trudno poruszać się po współczesnej humanistyce.