Na książkę składają się następujące tomy poetyckie:
"Wiersze" 1995
"Oda na dzień św. Cecylii" 1997
"Oda chorej duszy" 2000
"Ziemia Święta" 2002
oraz
Wiersze rozproszone
Poezja ma sens nie wtedy, kiedy świetnie oddaje indywidualne doznania autora, lecz wówczas, gdy ktoś inny jest w stanie w niej się odnaleźć. Jej naturalną przestrzenią jest wspólnota, jej istotą - jednoczenie ludzi wokół wartości wiecznych. Sam w trakcie pracy nad wierszem dostępuję łaski spotkania z rzeczywistością nie z tego świata: z wyobraźnią, której wcześniej w sobie nie przeczuwałem, ale też z czystością intencji i wytrwałością, które mnie przekraczają. Poezja bywa dla mnie modlitwą, która pozwala zapomnieć o sobie i czyni piszącego lepszym. Przede wszystkim powinna jednak pomagać czytelnikom żyć piękniej, godniej i lepiej, odsłaniając duchowy wymiar ich codziennych zmagań. Sztuka - zgodnie ze słynnym zdaniem Arystotelesa - winna oczyszczać żądze.
(ze wstępu autora)
Wojciech Wencel urodził się w środę popielcową 16 lutego 1972 roku w Gdańsku. Jako poeta debiutował dwadzieścia lat później na łamach dwutygodnika katolickiego Gwiazda Morza. Opublikował cztery książki poetyckie: Wiersze (1995), Oda na dzień św. Cecylii (1997), Oda chorej duszy (2000), Ziemia Święta (2002), oraz dwa zbiory szkiców: Zamieszkać w katedrze (1999) i Przepis na arcydzieło (2003). Jest laureatem wielu nagród, między innymi Nagrody Fundacji im. Kościelskich. Był także nominowany do Nagrody Nike i - dwukrotnie - do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. Absolwent polonistyki Uniwersytetu Gdańskiego, redaktor Frondy i Nowego Państwa. Mieszka w Gdańsku-Matarni.