Wiersze do szuflady

Kim jestem?
– Myślę że to moja poezja powinna opisywać mnie, a nie ja. Czytając to, co tworzę, poznajesz mnie. To powinno wystarczyć. Na dobry początek.

Dlaczego piszę?
Z konieczności, tak jak z konieczności jem, śpię i wydalam.

O czym?
Różnorodnie. Wiersze same chcą się napisać, raz o miłości, innym razem o śmierci, we wtorek o zachwycie, a wieczorem o moście.

Dlaczego ~ do szuflady – w końcu?
Po prostu nie chcę zostać z a s z u f l a d k o w a n y. Postrzegam i zapisuję świat na własny sposób. Myślę, że w tym jest jakaś prawda, a w każdym razie co najmniej moja prawda. Pora już opuścić szufladę biurka, najwyższa pora...

Warsztat pisarski?
Nie mnie to oceniać, forma tego, co piszę, „staje się”, narzuca jednocześnie wraz z odkrywaniem treści.

Czego oczekuje piszący od odbiorcy?
Uważnego wczytania się, wrażliwości, inteligencji, myślenia... niechby czasem łezka spadła radości lub smutku... czytania tego, co ukryte...