Viktor Emil Frankl (1905-1997), Wiedeńczyk, jest jednym z najsłynniejszych psychoterapeutów, twórcą odmiany psychoterapii egzystencjalnej, którą nazwał logoterapią  (pomaganiem człowiekowi w odkrywaniu sensu życia). Jego najsłynniejsza książka Człowiek w poszukiwaniu sensu – wspomnienie z pobytu w obozach koncentracyjnych – sprzedała się w milionach egzemplarzy.

     Jan Galarowicz przedstawia w sposób zwięzły przede wszystkim koncepcję człowieka, na której oparta jest logoterapia Frankla, oraz jej centralne pojęcie – sens i związane z nim takie problemy egzystencjalne, jak miłość, cierpienie, samorealizacja i szczęście. Zagadnienia te poprzedza szkicem na temat jego drogi życiowej, aktywności zawodowej i osobowości oraz zarysem istoty logoterapii.

     Książka Galarowicza, autora prac o Schelerze, Hartmannie, von Hildebrandzie i Ingardenie oraz Marcelu i Heideggerze, Wojtyle i Tischnerze, ma charakter popularyzatorski: jest napisana z pasją, klarownie i przystępnie. Publikacja jest przeznaczona nie tylko dla filozofów człowieka, psychologów i psychoterapeutów, ale także dla wszystkich osób, które zmagają się z problemem sensu życia, i dla czytelników książek Frankla.