Praca zorientowana jest na wyjaśnienie trzech pytań: kiedy i dlaczego kryterium „natury umowy” zostało wprowadzone do argumentacji prawniczej; w jaki sposób interpretacja tego kryterium wpłynęła na rozwój prawa umów; jakie wnioski płyną z tego doświadczania dla współczesnej dyskusji o prawie kontraktów, a w szczególności szerokiego włączenia kryterium „natury umowy” do projektów harmonizacyjnych. Badania pokazały, że kryterium natury umowy było i jest użyteczne w uzupełnianiu i korygowaniu postanowień umownych. Pozwoliły wskazać dwa typy „ładu kontraktowego”, do którego taka argumentacja się odwoływała. Pierwszy autor określa jako systemowy, drugi – ekonomiczny. Zrekonstruowane doświadczenie pokazuje jak historia może inspirować dyskusję o celowości i sposobie włączenia klauzuli natury umowy do tekstu prawnego. Pokazuje także, że zrekonstruowane cechy tzw. „ładu ekonomicznego” mogą inspirować wykorzystanie klauzuli natury umowy w argumentacji prawniczej.