Nie chciała pamiętać, nie chciała czuć... Nie chciała poznać Olliego Mastersa. W ostatniej, desperackiej próbie pomocy ojciec dziewiętnastoletniej Mii przenosi ją do Uniwersytetu Dolor. Miejsce to ma być schronieniem i ostatnią szansą przed więzieniem lub szpitalem psychiatrycznym. Zdeprawowani młodzi ludzie próbują tam zbudować swoją przyszłość. Mii kompletnie to nie obchodzi. Nie czuje niczego –strachu przed zamknięciem, tęsknoty za domem ani podniecenia nowymi możliwościami. Inni uczniowie jej nie interesują, przechodzi obok wszystkiego z obojętnością. Zamierza po prostu to odbębnić. Trudno jednak zignorować jego.
Ollie Masters to niespodziewana fala na jej spokojnym morzu – uniesienie i pokusa, na którą nigdy nie liczyła. Nigdy nie chciała kogoś tak pragnąć. Chłopak przyciąga ją spojrzeniem swoich zielonych oczu, tatuażami i hipnotyzującym głosem. Mia nie robi sobie żadnych nadziei,bo dobrze wie, że przez jej brak uczuć nic się między nimi nie narodzi.
Ollie jest zbyt groźny – mógłby wyciągnąć głęboko pogrzebane wspomnienia dziewczyny. Mia jest zbyt groźna – z łatwością mogłaby go złamać, zniszczyć, zrujnować. Czy któreś z nich przetrwa to nieuchronne zderzenie?