Autor zaczyna od opisu zdarzeń ze swego dzieciństwa, szczególnie zaś wpływu ojca, jednego z ostatnich ludzi, którzy przechowali ślady pradawnej kultury, przekazywanej drogą tradycji ustnej. Gurdżijew dostawszy się w młodości pod kuratelę dziekana Katedry w Karsie, otrzymał od tego człowieka - który wiedział, jak pielęgnować zamiłowanie do ważkich wartości - zarówno przeszkolenie religijne, jak i nowoczesne wychowanie naukowe.
W miarę jak Gurdżijew dorastał, jego pragnienie zrozumienia sensu ludzkiego życia stało się tak silne, że zaczął przyciągać do siebie grupę „wybitnych ludzi" - wśród nich inżynierów, lekarzy, archeologów itd. Wyruszył z nimi do wielu krajów Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej w poszukiwaniu poznania, które, jak czuli, na pewno kiedyś istniało, ale którego prawie wszystkie ślady gdzieś zaginęły.