Występowanie zagrożeń wynikających z ryzyka systemowego jest cechą współczesnych rynków finansowych. Problem ryzyka dużych podmiotów finansowych zarysował się szczególnie ostro w kontekście kryzysu finansowego subprime.
Rozwój dużych, globalnych struktur instytucji finansowych spowodował pojawienie się kilku konsekwencji związanych z zarządzaniem ryzykiem systemowym:
- powstały instytucje określane jako zbyt duże by upaść (TBTF) lub zbyt ważne by upaść (TITF); ich bankructwo oznaczałoby poważne negatywne konsekwencje w skali międzynarodowej,
- coraz większe banki zawierały coraz większe i liczniejsze transakcje z bankami oraz parabankami; tworząc w efekcie sieć powiązań, która mogła się szybko przekształcić w kanały zarażenia kryzysem,
- globalne, systemowo ważne instytucje finansowe (GSIFIs) coraz trudniej poddawały się nadzorowi zarówno korporacyjnemu, jak i państwowemu, a interesy zarządów, akcjonariuszy i klientów (inwestorów) bywały rozbieżne.