Adam Asnyk (1838–1897) jest najciekawszym twórcą wśród poetów epoki postyczniowej. Klęska powstania styczniowego uświadomiła młodemu poecie kryzys romantycznej wizji historii. Asnyk podjął więc próbę stworzenia własnego stylu. Trzydziestoletni okres twórczości Asnyka zaowocował poezją różnorodną tematycznie i formalnie. Charakterystycznymi cechami jego poezji są: pogłębiająca się z latami refleksyjność, powściągliwość uczuciowa, uniwersalizacja subiektywnego doświadczenia oraz kult piękna.