Zbiór opowiadań, rozgrywających się w czasie wojny 1920 roku. Autor opisuje tragiczne losy młodych żołnierzy walczących z bolszewikami. I właśnie ten zbiór opowiadań staje się pomnikiem nie tylko dla tych kilkunastu ukazanych tu postaci, ale dla nich wszystkich, dla tysięcy polskich rycerzy XX wieku poległych w walce z falą bolszewizmu.

Antoni Ferdynand Ossendowski (ur. 27 maja 1876 w Lucynie w guberni witebskiej w Rosji, zm. 3 stycznia 1945 w Żółwinie koło Milanówka) – polski pisarz, dziennikarz, podróżnik, antykomunista, doktor nauk chemicznych, wykładowca wyższych uczelni, członek Akademii Francuskiej, działacz naukowy i gospodarczy. Jego niezwykłe i pełne przygód życie oraz działalność (był m.in. doradcą admirała Kołczaka, prowadził działalność wywiadowczą) mogłoby stanowić podstawę scenariusza niejednego filmu sensacyjnego.

Studiował na kierunku matematyczno-przyrodniczym w Petersburgu, nie pozostał jednak na uczelni, by poświęcić się karierze naukowej; jego pasją były podróże. W 1905 roku przeniósł się do Mandżurii, gdzie prowadził badania geologiczne. Za organizowanie protestów przeciw represjom w Królestwie Kongresowym skazany przez rosyjski sąd na śmierć (wyrok złagodzono na półtora roku twierdzy, karę skrócono). Odzyskał wolność w 1908 roku.

Był w Kraju Ałtajskim na Syberii, pływał na statkach handlowych do Indii, Japonii i na Sumatrę. Relacje ze swoich podróży publikował.

W czasie wojny domowej w Rosji czynnie współpracował z dowództwem kontrrewolucyjnym. Był m.in. doradcą admirała Kołczaka. Uczestniczył w ujawnieniu tzw. Raportu Simssona, ktory jednoznacznie wykazywał, że Lenin był agentem wywiadu pruskiego, a działalność partii bolszewickiej finansowana była z pruskich pieniędzy.