Pierwsza polska monografia komparystyczna dotycząca prozy Brunona Schulza, Stanisława Antoniego Muellera i rumuńskiego pisarza Maxa Blechera. Fragmenty książki stanowią rozwinięcie artykułów naukowych publikowanych wcześniej na łamach prestiżowych czasopism („Pamiętnik Literacki”, „Metafora”). Książka jest pierwszą monografią, w której zestawiono ze sobą Schulza, Muellera i Blechera w kontekście mitu dzieciństwa (dziecko jako bohater i narrator literacki, ale też dorosły wcielający się w rolę dziecięcego narratora-bohatera) w jego szczególnej realizacji – świata doznań zmysłowych (zapachów, kolorów), które stają się zaczynem wspomnień i refleksji metafizycznej.