Sześć lat po śmierci prof. Barbary Skargi została zredagowana cenna praca w całości jej poświęcona, przygotowana przez jej uczniów i sympatyków. Podkreślenie w tytule „osobności” jej drogi filozoficznej jest tu w pełni uzasadnione, właśnie w kontekście seryjnych publikacji dotyczących warszawskiej szkoły historyków idei. Zasadnicza odmienność jej filozofowania to przede wszystkim fakt, że marksizm ani jego rewizja nie stanowił w tym przypadku punktu wyjścia badań, tak jak rzecz się miała u przedstawicieli tej szkoły.
(…) Drugą znaczącą odrębnością była chęć rehabilitacji metafizyki, niemal całkowicie wtedy zaniechanej, a uznanej z czasem przez Skargę za jądro filozofii w ogóle. Metafizyki bowiem nie da się pokazać, uprawiając wyłącznie badania historyczne. Potwierdzenie tego faktu Skarga uzyskała w późniejszej twórczości Leszka Kołakowskiego.
(z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Borzyma)