Lewiatan należy z pewnością do najciekawszych książek Carla Schmitta. Jest zwięzłym wykładem jego poglądów filozoficznych, również na państwo i dzieje kultury. A przy tym sytuuje je w horyzoncie bezpośrednich inspiracji Schmitta – myśl Hobbesa stanowiła dlań bowiem ciągłe wyzwanie i stały punkt odniesienia, jako najwybitniejsza bodaj odpowiedź na rozpad średniowiecznego świata, ale zarazem też początek nowożytnego upadku tradycyjnie rozumianej sfery publicznej.
Lewiatan to śmiałe, niezwykle oryginalne, zaskakująco spójne i nad wyraz konsekwentne odczytanie najsłynniejszego dzieła Hobbesa, być może najbardziej wpływowej teorii politycznej, jaką wydała nowożytna filozofia. Swoją interpretację Schmitt wspiera licznymi odwołaniami do historii zarówno samej figury Lewiatana, jak i dziejów recepcji Lewiatana Hobbesa.
Polemika z dziełem Schmitta wymaga odwagi nie mniejszej niż erudycja jego autora, dowcipu równego jego bezwzględności.