Drugie, rozszerzone i poprawione wydanie tomu opowiadań, który ukazał się w „Czytelniku” w 1960 r., wzbogacone o kilka tekstów ze skonfiskowanego przez cenzurę pod koniec lat 50. zbioru „Codzienna ściana płaczu” i, jak pisze we wstępie Włodzimierz Odojewski, „kilka nowel zachowanych u mnie w teczce «nie do druku»”. Niektóre opowiadania dotyczą wojny i jej konsekwencji, o innych Odojewski mówi: „Druga połowa lat pięćdziesiątych to czas dość szybko zaostrzającej się cenzury. (...) Pisywałem więc nowele, które działy się wszędzie i nigdzie, w jakiejś jakby ponadczasowej i ponadgeograficznej przestrzeni, w snach, w chorobowej gorączce, pod narkozą, w malignie”. Takie alegoryczne utwory jak Syzyf, czyli bliski bogom czy Ahaswer pozwalają nam poznać mniej znane oblicze pisarstwa Odojewskiego.