Sergiusz Kowalski analizuje schematy intelektualne świata "Solidarności" z lat 1980-1981 w sposób niekonwencjonalny. Zawarł tu odpowiedzi na pytania: Jak ludzie z "Solidarności" postrzegali wtedy władzę komunistyczną? Jak postrzegali samych siebie? Czym był dla nich Kościół katolicki a czym Komitet Obrony Robotników? Na czym polegał egalitaryzm myślenia "solidarnościowego"? Świat wartości tamtej "Solidarności" był eklektyczny i pełen zewnętrznych niekonsekwencji. Taki też był tworzony wtedy nowy obraz polskiej tradycji historycznej. Nie mogłoby być chyba inaczej - ruch "Solidarności" był wielką konfederacją antykomunistyczną, która przesądzała o jedności tego ruchu. Sergiusz Kowalski prześledził uważnie wszystkie pęknięcia na pozornie jednolitym wizerunku Solidarności. Ta książka jest pionierska i odważna; tę książkę należy uważnie przeczytać.